Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Antoni Lange

Ïðî÷èòàíèé : 139


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Dusze ludzkie

Dusze  ludzkie  –  samotnice  wieczne,
Samotnice  –  jak  planety  błędne:
Każda  błąka  się  przez  drogi  mleczne,
Każda  toczy  koło  swe  bezwzględne.
 
Samotnice  –  jak  planety  błędne,
Wzajem  patrzą  na  się  przez  błękity:
Każda  toczy  koło  swe  bezwzględne,
Lecz  nie  zejdzie  nigdy  z  swej  orbity.
 
Wzajem  patrzą  na  się  przez  błękity,
Wzajem  tęsknią  ku  sobie  z  oddali,
Lecz  nie  zejdą  nigdy  z  swej  orbity,
Lecz  nie  pójdą  wraz  po  jednej  fali.
 
Wzajem  tęsknią  ku  sobie  z  oddali,
Błąkając  się,  jak  przez  drogi  mleczne,
Lecz  nie  pójdą  wraz  do  jednej  fali
Dusze  ludzkie  –  samotnice  wieczne.



Íîâ³ òâîðè