Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Józef Baka

Ïðî÷èòàíèé : 151


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Duchownym

Mości  księże,  pieścidełko,  
Proszę  zgadnąć,  gdzie  pudełko  
Zamczyste,  sklepiste,  
Co  księży  mitręży?  

Wszak  w  kościele  klejnot  drogi  
Ksiądz,  nie  mosiądz  -  skarb  to  mnogi.  
Więc  strata  zakata  
Dość  znaczna,  niebaczna  

By  nie  była,  fata  skryją  
Dość  przezornie  i  zaryją  
Tak  wiecznie,  bezpiecznie  
Od  zguby  bez  chluby.  

Mój  duchowny,  dość  wymowny  
Lecz  na  stronie,  nie  w  ambonie.  
On  cicho:  grzech  licho  
Nam  robi,  nie  zdobi.  

Gdy  pożary,  we  dzwon  biją,  
Wraz  kościelne  spiże  wyją.  
Gdy  grzmoty  z  suchoty,  
Gdy  chmury,  z  nieb  góry,  

Ach!,  pioruny  z  gniewu  chmury,  
Rzuca  gęba  z  impostury.  
Wołajże  i  dbajże  
Nasz  Mófty,  mów,  mów  ty!  

Nie  zaleta  czci  kapłańskiej  
Być  dozorcą  trzody  Pańskiej,  
A  trzody  do  zgody  
Nie  wprawiać,  namawiać.  

Ksiądz  nie  księżyc,  niechże  grzeje  
Słońcem  cnoty,  niechaj  wleje  
W  nas  ducha,  aż  skrucha  
Na  duszy  nas  skruszy.  

Mości  księże,  twe  oręże,  
Brewijarze  i  ołtarze,  
Znać  dają,  wołają  
Oprawy,  poprawy.  

Sam  nie  chwalisz,  mości  księże,  
Kto  źle  chowa  swe  oręże.  
Mój  księże,  oręże  
Za  pasy  w  złe  czasy.  

Nie  chowajże  je  w  pokrowcu,  
Nim  zagrzebią  cię  w  grobowcu.  
Do  dania,  nie  brania,  
Kurcz  męczy  i  drzęczy.  

Z  ręką  skąpą  zgniją  oczy,  
Wkrótce  życie  w  dół  poskoczy:  
Szóstaki  w  żebraki  
Pozbywaj,  zdrów  bywaj!  

Ksiądz  ksiąg  miewa  futerały,  
A  pokrowiec  w  trunnie  trwały  
Śmierć  mściwa  sposzywa,  
Gotuje,  czatuje.  

Zła  nowina,  mości  księże:  
Nas  czekają  żaby,  węże;  
Dzwonnica  tęsknica  
Zahuczy,  zamruczy!  

Żyj  z  ołtarza,  mój  pasterzu,  
Trzymaj  z  Bogiem  nas  w  przymierzu  
Skutecznie,  statecznie  
Cnotami,  modłami.  

Bożych  darów  nie  z  pucharów  
Ampułeczką,  nie  lampeczką  
Używaj,  przebywaj,  
By  nad  stan  nie  był  dzban.  

Mości  księże  teologu,  
Nim  w  śmiertelnym  staniem  progu  
Nas  spytaj,  przeczytaj  
Z  psałterza:  "Śmierć  zmierza".  

Mości  księże  kapelanie,  
Kiedy  pora  nam  nastanie,  
Że  tańce  w  różańce,  
Nowinki  w  godzinki  

Zamienią  się,  nasze  karty  
W  książki  święte,  bo  nie  żarty?  
Żartujem,  kartujem:  
Śmierć  czeka  człowieka.  

Świat  nie  światło:  ty  świecznikiem!  
Oświecajże  słów  promykiem,  
Ni  chuchu,  ni  duchu.  
Ćmią  cienie  sumnienie!

Íîâ³ òâîðè