Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Mieczysław Jastrun

Ïðî÷èòàíèé : 143


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Przeprowadzka

Powiedziałaś:  „Miłość  umiera”.
Nieprawda.
Co  dzień  wracam  pod  twój  dom.
I  wraca  noc  dawna.


Do  twego  mieszkania
Wprowadzili  się  lokatorzy  obcy.
To  nie  szafa  stoi,  to  dąb
W  miejscu  rozstania.  


Weszli  między  bielone  ściany,
Jak  pogrobowcy.
Kafle  łazienki  wymyte  lśnią,
Błyszczą  krany.


O,  nie  byłyby  do  zniesienia
Te  przeprowadzki,  te  rozstania,
Te  nocne  telegramy  serc
Bez  pokwitowania,


Ta  wszędzie  wybuchająca  śmierć  –
Gdyby  nie  to,
Że  zapadamy  się  w  noc
Z  całą  planetą.


Íîâ³ òâîðè