Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Kazimiera Zawistowska

Ïðî÷èòàíèé : 124


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Lwica

Dwa  cielska  krwią  ociekle  pod  pustynną  spieką.  
Lwy,  w  miłosnych  zapasach,  piersią  o  pierś  wsparte.  
Dwa  cielska  kłów  białością  wzajem  w  siebie  wżarte,  
Drgające  pod  skier  żarnych  złotopłynną  rzeką.  

Opodal  -  świecąc  w  słońcu  rozwartą  paszczęką  -  
Lwica  gibkie  swe  ciało  powoli  rozpręża  
I  krew  wietrząc,  ruchami  leniwego  węża,  
Siedzi  przebieg  tej  walki  przymkniętą  powieką...  

I  cisza  -  w  skwarnej  dżungli,  w  ziół  gęstym  sitowiu,  
Dziko  chrapiąc,  zwycięzca  otrząsł  krwawą  grzywę  
I  leżącej  na  bujnym  wonnych  traw  wezgłowiu  

W  topazowych  źrenicach  niesie  skry  pieściwe.  
A  ona,  gnąc  lubieżnie  ciemnopłowe  krzyże,  
Z  obroczonych  mu  piersi  krwawą  farbę  liże!  



Íîâ³ òâîðè