Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Kazimiera Zawistowska

Ïðî÷èòàíèé : 127


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

[Cieniem byłeś ty dla mnie...]

Cieniem  byłeś  ty  dla  mnie,  bladym,  wątłym  cieniem.  
Jak  kwiat  w  wodzie  odbity,  tracąc  woń,  kolory,  
Żywego  tylko  kwiatu  ma  nikłe  pozory  -  
Tak  w  twych  oczach  oczu  innych  szukałam  wspomnieniem.  

O  minionym  śnie  byłeś  dla  mnie  tylko  śnieniem  
I  przy  tobie  me  myśli,  błędne  meteory,  
Tęczą  wspomnień  barwiły  ów  kwiat  różnowzory,  
Ów  kwiat  żywy  wciąż  we  mnie  -  któregoś  ty  cieniem.  

I  czasem  żal  mi  ciebie,  bo  ci  jestem  dłużną.  
Żary  duszy  twej  padły  na  opokę  twardą.  
I  czasem  żal  mi  ciebie,  żeś  nie  poszedł  z  wzgardą,  

Żeś  nie  poszedł  ode  mnie  ty,  karmion  jałmużną!  
Tylko  został  gdzieś  w  głębi  twej  pokornej  duszy  
Jak  ślad  bicza,  pręg  krwawy  od  krwawych  katuszy.  




Íîâ³ òâîðè