Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Halina Poświatowska

Ïðî÷èòàíèé : 257


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Wiersz o miłości

ich  dwoje
poprzez  zastawki  serca
widoczni  na  wylot
z  profilu
oprawieni  w  ból  jak  w  złoto
patrzą  powieszeni
na  astralnym  gwoździu

noc  jak  ściana
za  nimi
wszechświat  z  obojętnymi
oczyma  gwiazd
i  tylko  oni  -  samotni
w  odrapanym  oknie
ziemskiej  ulicy

a  mówili  że  nie  ma  miłości
kłamali  że  miłość  umarła
w  sanatorium  śpiewającym  karbolem
na  bardzo  ludzką  gruźlicę

tymczasem
wysoko  pod  dachem
okno
z  doniczką  pelargonii
obrodziło  czerwono
miłość  -  posypała  się  płatkami
w  dół


Íîâ³ òâîðè