Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Mikołaj Rej

Ïðî÷èòàíèé : 161


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Co się sianem wykręcił z piwnicy

Jeden,  pijąc  w  piwnicy,  był  dłużen  niemało.  
Widząc,  iż  mu  rozumu  w  mieszku  nie  dostało,
Jął  figle  ukazować  i  wziął  wiązań  siana:  
"–  Patrzcież,  panowie  bracia,  będzie  wnet  odmiana!"
Namówił  wiązań  dzierżeć  z  tego  cechu  pana,  
A  sam,  ku  górze  idąc,  kręcił  powróz  z  siana.
A  wyszedszy  z  piwnice,  przez  ulicę  dunął,  
A  ten  siano  ze  wstydem  porzuciwszy  plunął.


Íîâ³ òâîðè