Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Tadeusz Różewicz

Ïðî÷èòàíèé : 168


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Uczeń czarnoksiężnika

Po  co  otwarłem  oczy  
Zalewa  mnie  świat  kształtów  i  barw  
fala  za  falą  
kształt  za  kształtem  
barwa  za  barwą  
wydany  na  łup  
jadowitych  zieleni  
zimnych  błękitów  
intensywnych  żółtych  słońc  
jaskrawych  czerwonych  homarów  
jestem  nienasycony.  

Po  co  otwarłem  uszy  
napełniły  mnie  harmonie  żywe  
echa  głosów  umarłych  
nawet  łza  tnie  za  zgrzytem  twarz  
jak  diament  szkło  
i  cisza  naciągnięta  jak  skóra  
na  bębnach  wojennych  grzmi  
nieszczęsny  słyszę  jak  trawa  rośnie.  

Po  co  rozwiązałem  język  
utraciłem  milczenie  złote  
gaduła  nie  powiem  nic  nowego  
pod  słońcem.  
Otwarty  na  wskroś  
nie  znam  zaklęcia  
nie  zamknę  się  
w  sobie  sam.

Íîâ³ òâîðè