Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Tadeusz Różewicz

Ïðî÷èòàíèé : 133


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Powrót

Nagle  otworzy  się  okno  
i  matka  mnie  zawoła  
juz  czas  wracać  

rozstąpi  się  ściana  
wejdę  do  nieba  w  zabłoconych  butach  

usiądę  przy  stole  i  opryskliwie  
będę  odpowiadał  na  pytania  

nic  mi  nie  jest  dajcie  
mi  spokój.  Z  głową  w  dłoniach  
tak  siedzę  i  siedzę.  Jakże  im  
opowiem  o  tej  długiej  
i  splątanej  drodze.  

Tu  w  niebie  matki  robią  
zielone  szaliki  na  drutach  

brzęczą  muchy  

ojciec  drzemie  pod  piecem  
po  sześciu  dniach  pracy.  

Nie-  przecież  nie  mogę  im  
powiedzieć  że  człowiek  człowiekowi  
skacze  do  gardła.


Íîâ³ òâîðè