Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Tadeusz Różewicz

Ïðî÷èòàíèé : 92


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Drzewo

Byli  szczęśliwi  
dawniejsi  poeci  
Świat  był  jak  drzewo  
a  oni  jak  dzieci  

Cóż  ci  powieszę  
na  gałęzi  drzewa  
na  które  spadła  
żelazna  ulewa  

Byli  szczęśliwi  
dawniejsi  poeci  
dokoła  drzewa  
tańczyli  jak  dzieci  

Cóż  ci  powieszę  
na  gałęzi  drzewa  
które  spłonęło  
które  nie  zaśpiewa  

Byli  szczęśliwi  
dawniejsi  poeci  
pod  liściem  dębu  
śpiewali  jak  dzieci  

A  nasze  drzewo  
w  nocy  zaskrzypiało  
I  zawisło  na  nim  
pogardzone  ciało


Íîâ³ òâîðè