Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 4
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Tadeusz Nowak

Ïðî÷èòàíèé : 122


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Mrowisko

Człowieczek  suchy  patyk  
odarty  z  liści  
nagi  
stoi  w  mrowisku  
przestępuje  z  nogi  na  nogę  

Chce  zakwitnąć  
chce  być  jabłonią  
archaniołem  
bogiem  chce  być  

Mrówki  po  nim  
idą  
przenoszą  
swój  dobytek  
na  jego  głowę  

Człowieczek  suchy  patyk  
otwiera  usta  
w  jego  gardle  
skowronek  śpiewa  
Od  tego  śpiewu  
jego  głowa  
jak  złote  berło  
podskakuje  

Czarne  mrówki  
spadają  z  głowy  
Głowa  jest  czysta  
głowa  świeci  
jaśniej  od  berła  

Człowieczek  suchy  patyk  
przymyka  oczy  
Teraz  w  sobie  
widzi  anioła  
widzi  boga  
do  czarnych  kostek  
złoconego  

Człowieczek  suchy  patyk  
stoi  w  mrowisku  
nieruchomo  
Człowieczek  kwitnie  

Mrówki  po  nim  
idą  
przenoszą  
swój  dobytek  
Znikają  
w  jego  ustach  

Człowieczek  biała  jabłoń  
modli  się  
W  jego  wnętrzu  
rośnie  mrowisko  

Stamtąd  
krzyczy  archanioł  
zjawia  się  bóg  płonący  


Íîâ³ òâîðè