Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 11
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Hans Sachs

Ïðî÷èòàíèé : 141


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Das lauter herz

In  der  hönweis  herr  Wolframs.

16.  mai  1547.

1.

Als  in  krieg  zog  ein  Schwabe,
sein  vatter  wapnet  in
Mit  harnisch  gar  durch  abe,
sprach  mit  traurigem  sin:
»Mein  sun,  bewar  das  herze,
wan  balt  das  selb  wirt  wunt,
so  würt  des  todes  schmerze
dich  stürzen  balt  zu  grunt.«

2.

Der  sun  der  sprach:  »o  vater,
sag,  wo  ligt  mir  das  herz?«
Im  antwort  der  woltater:
»mein  sun,  das  ist  kein  scherz,
Da  du  zittrest  am  sersten,
alda  dein  herze  leit,
da  bewar  dich  am  ersten,
wan  du  wilt  in  den  streit.«

3.

Der  Schwab  vor  freuden  sprunge
und  sprach:  »ich  zeuch  hinwerz
In  krieg  noch  also  junge,
ich  bin  ein  lauter  herz;
Mir  zittret  der  ganz  leibe!«
so  keck  das  Schweblein  was,
wie  ein  groß  bauchet  weibe
und  ein  gefangner  has.


Íîâ³ òâîðè