Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 10
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Richard Dehmel

Ïðî÷èòàíèé : 121


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Die stille Stadt

Liegt  eine  Stadt  im  Tale,
ein  blasser  Tag  vergeht;
es  wird  nicht  lange  dauern  mehr,
bis  weder  Mond  noch  Sterne,
nur  Nacht  am  Himmel  steht.

Von  allen  Bergen  drücken
Nebel  auf  die  Stadt;
es  dringt  kein  Dach,  nicht  Hof  noch  Haus,
kein  Laut  aus  ihrem  Rauch  heraus,
kaum  Türme  noch  und  Brücken.

Doch  als  den  Wandrer  graute,
da  ging  ein  Lichtlein  auf  im  Grund,
und  durch  den  Rauch  und  Nebel
begann  ein  leiser  Lobgesang
aus  Kindermund.


Íîâ³ òâîðè