Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 20
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Richard Dehmel

Ïðî÷èòàíèé : 113


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Helle Nacht

Weich  küßt  die  Zweige
der  weiße  Mond.
Ein  Flüstern  wohnt
im  Laub,  als  neige,
als  schweige  sich  der  Hain  zur  Ruh:
Geliebte  du  -

Der  Weiher  ruht,  und
die  Weide  schimmert.
Ihr  Schatten  flimmert
in  seiner  Flut,  und
der  Wind  weint  in  den  Bäumen:
wir  träumen  -  träumen  -

Die  Weiten  leuchten
Beruhigung.
Die  Niederung
hebt  bleich  den  feuchten
Schleier  hin  zum  Himmelssaum:
o  hin  -  o  Traum.


Íîâ³ òâîðè