Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Neidhart von Reuental

Ïðî÷èòàíèé : 128


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Bluomen und daz grüene gras

Bluomen  und  daz  grüene  gras  
beidiu  sint  verswunden  
nu  treit  uns  aber  diu  linde  vür  die  sunne  nindert  schat;  
ê,  dô  sî  geloubet  was,  
dô  hiet  man  dâ  vunden  
vil  maneger  hande  vreuden:  dâne  gêt  nu  nindert  phat,  
dâ  wir  dô  
ie  sô  vrô  
bî  ein  ander  wâren.  
diu  vreude  het  ein  ende,  dô  diu  zît  begunde  swâren;  
des  trûret  manic  herze,  des  gemüete  stuont  ê  hô.

Rôsen  ist  diu  heide  blôz  
von  des  rîfen  twange.  
diu  vogelîn  in  dem  walde  habent  nindert  obedach.  
winder,  din  unstaetic  lôz  
twinget  uns  ze  lange  
von  dir  und  einem  wîbe  lîde  ich  leider  ungemach,  
der  ich  gar  
mîniu  jâr  
hân  gedienet  lange  
von  herzen  williclîchen,  eteswenne  mit  gesange.  
des  ist  mir  niht  gelônet  noch,  wie  kleine  ist  umbe  ein  hâr.

Man  sol  willetôre  sîn  
aller  guoten  wîbe,  
und  in  ir  willen  hengen,  der  ir  hulde  welle  haben:  
daz  ist  der  geloube  mîn,  
swie  sô  mir  mîn  schîbe  
ze  wunsche  niht  enloufe  ich  waene,  ich  werde  alsô  begraben  
dazs  ir  muot  
mir  ze  guot  
gein  mir  iht  verkêre.  
diu  schult  diu  lît  ûf  Watken  unde  ûf  jenem  Ôtegêre,  
daz  sî  nu  alsô  dicke  mir  sô  toubez  ôre  tuot.

Geuden  giengen  sî  gelîch  
hiwer  an  einem  tanze:  
dâ  muosten  drîe  vor  im  gîgen,  und  der  vierde  pheif.  
sîner  vreuden  was  er  rîch  
under  sinem  kranze.  
er  nam  im,  da  diu  schoene  gie,  vil  manegen  umbesweif  
Erkenvrit  
allez  mit  
vaste  an  sînem  diehe;  
er  wunschte,  daz  er  mir  an  ir  daz  helmel  vor  geziehe.  
er  hât  den  vuoz  verlenket  hiwer  an  einem  geilen  trit.

Dienest  âne  saelikeit  
niemen  kan  volenden.  
ich  hân  ez  rehte  ervunden:  kleiner  lôn  ist  mir  beschert.  
mîn  verloren  arebeit  
wil  mich  dicke  phenden  
an  vreuden:  ungelücke  maneger  saelden  mich  behert.  
ich  verzage,  
daz  mîn  klage  
niht  ir  herze  entsliuzet  
und  daz  er  gegen  ir  in  rûnewarten  bölzel  schiuzet,  
sich  güffent,  daz  er  mich  ze  jungist  von  ir  dienste  jage.
Swer  versmachet  mînen  sanc  
und  sîn  spottelachet,  
wol  singen  unde  rûnen  habent  ungelîchen  lôn  
ê,  do'r  in  diu  ôren  klanc,  
was  er  ungeswachet.  
nu  klinget  er  ûf  zwîvel,  niene  ûf  rehten  lobes  dôn.  
minne  riet,  
daz  ich  liet  
nach  ir  hulden  sunge.  
daz  tet  ich  unde  wânt  des  niht,  daz  mir  dâ  misselunge  
nu  laet  mir  niht  gelingen  ein  vil  hiuziu  dörperdiet.

Íîâ³ òâîðè