Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Neidhart von Reuental

Ïðî÷èòàíèé : 127


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ez verlôs ein ritter sîne scheide

I

Ez  verlôs  ein  ritter  sîne  scheide.
dar  umb  wart  einer  frouwen  alsô  leide.

sî  sprach:  ’herre,  ich  will  iu  eine  lîhen,
der  will  sich  mîn  leider  man  verzîhen.

des  ist  niht  lanc  daz  ers  verwarf.
und  kumt  er  mir  der  ir  bedarf,

wie  wol  ich  in  dran  handel!
dem  gibe  ich  sî  gar  âne  wandel.’

II

„Frouwe,  lât  mich  eine  rede  wizzen,
ob  sî  zuo  dem  orte  iht  sî  verslizzen.“

’nein  sî,  ûf  mîn  sêle  und  ûf  mîn  triuwe!
ich  gap  sî  mînem  leiden  man  für  niuwe.

sî  ist  dicke  als  ein  bret,
niuwan  an  der  einen  stet,
dâ  ze  dem  hengelriemen.
daz  enschadet  iu  noch  ander  niemen.’

III

Er  wolt  sîn  mezzer  in  die  scheide  schieben.
dô  begunde  sich  diu  klinge  biegen

her  wider  rehte  gegen  deme  hefte;
doch  brâht  er  sî  drin  mit  sîner  krefte.

schiere  het  er  wider  gezogen.
„ez  habe  ein  swarziu  krâ  gelogen,
wer  solte  des  getrûwen?“
’zieht  wider:  diu  würze  ist  noch  niht  gebrûwen!’

Íîâ³ òâîðè