Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Friedrich Gottlieb Klopstock

Ïðî÷èòàíèé : 194


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Das Rosenband

Im  Frühlingsschatten  fand  ich  Sie;
Da  band  ich  Sie  mit  Rosenbändern:
Sie  fühlt’  es  nicht,  und  schlummerte.

Ich  sah  Sie  an;  mein  Leben  hing
Mit  diesem  Blick’  an  Ihrem  Leben:
Ich  fühlt’  es  wohl,  und  wußt’  es  nicht.

Doch  lispelt’  ich  Ihr  sprachlos  zu,
Und  rauschte  mit  den  Rosenbändern:
Da  wachte  Sie  vom  Schlummer  auf.

Sie  sah  mich  an;  Ihr  Leben  hing
Mit  diesem  Blick’  an  meinem  Leben,
Und  um  uns  ward’s  Elysium.



Íîâ³ òâîðè