Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 12
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Stefan George

Ïðî÷èòàíèé : 195


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Es lacht in dem steigenden jahr dir

Es  lacht  in  dem  steigenden  jahr  dir
Der  duft  aus  dem  garten  noch  leis.
Flicht  in  dem  flatternden  haar  dir
Eppich  und  ehrenpreis.

Die  wehende  saat  ist  wie  gold  noch  •
Vielleicht  nicht  so  hoch  mehr  und  reich  •
Rosen  begrüssen  dich  hold  noch.
Ward  auch  ihr  glanz  etwas  bleich.

Verschweigen  wir  was  uns  verwehrt  ist  •
Geloben  wir  glücklich  zu  sein  •
Wenn  auch  nicht  mehr  uns  beschert  ist
Als  noch  ein  rundgang  zu  zwein.


Íîâ³ òâîðè