Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Georg Heym

Ïðî÷èòàíèé : 103


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Bezwing ich dich...

Bezwing  ich  dich?  Dein  Sturm  durchbraust  mich  wild
An  diesem  Wintertag,  da  vor  dem  Licht
Die  Wolke  stehet  wie  ein  blauer  Schild,
Und  Schatten  in  die  grüne  Landschaft  flicht.

Noch  eben  hab  ich  deine  Hand  gehalten.
O  Götter.  Welche  Flamme  fuhr  in  mich,
Da  in  dem  dunklen  Licht  die  Haare  wallten
In  Purpur  dir,  der  der  Madonne  glich!

Wie  des  Adepten  Herz,  das  manche  Nacht
Des  Goldes  Rätsel  fruchtlos  angerufen,
Verzweifelt  langet  in  des  Ofens  Schacht,
Und  wild  erdröhnt  beim  Glanz  der  ersten  Stufen.


Íîâ³ òâîðè