Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 6
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Rolf Hochhuth

Ïðî÷èòàíèé : 105


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Schweigen

Daß  man  nicht  mitstirbt
-  sondern  nur  verödet!
Wie  man  um  Worte,  Blicke  wirbt:
bist  ja  noch  warm  ...  was  Dich  getötet

Ich  weiß  es,  doch  nichts  deutet  darauf  hin
-  nichts  als  Dein  fürchterliches  Schweigen.
Daß  ich  noch  hier,  noch  bei  Dir  bin
-  es  ist  absurd:  will  ich  Dir  zeigen!

Jetzt  öffnet  Deinen  Mund  der  Tod.  Dich  halten,
ich  will  es  dennoch,  Dich  noch  fragen  ...
Selbst  als  Dir  Finger  schon  und  Stirn  erkalten,
begreife  ich  noch  nichts  als  -  nichts  mehr  sagen.


Íîâ³ òâîðè