Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Jan Kochanowski

Ïðî÷èòàíèé : 135


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Księgi pierwsze – Pieśń XIV

Patrzaj,  jako  śnieg  po  górach  się  bieli,
           Wiatry  z  północy  wstają,
           Jeziora  się  ścinają,
Żorawie,  czując  zimę,  precz  lecieli.

Nam  nie  lza,  jedno  patrzać  też  swej  rzeczy:
           Niechaj  drew  do  komina,
           Na  stół  przynoszą  wina,
Ostatek  niechaj  Bóg  ma  na  swej  pieczy!

Przypadków  dalszych  żaden  z  nas  nie  zgadnie:
           I  prózno  myślić  o  tym,
           Co  z  nami  będzie  potym;
W  godzinie  wszystko  Bóg  wywróci  snadnie.

Krótki  wiek  długiej  nadzieje  nie  lubi.
           Niechaj  nie  schodzi  cało,
           Coć  się  do  rąk  dostało;
Za  to,  co  ma  być,  żaden  ci  nie  ślubi.

Jeleniom  nowe  rogi  wyrastają;
           Nam,  gdy  raz  młodość  minie,
           Już  na  wiek  wiekom  ginie,
A  zawżdy  gorsze  lata  przypadają.


Íîâ³ òâîðè