Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Walther von der Vogelweide

Ïðî÷èòàíèé : 167


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Under der linden

Under  der  linden
an  der  heide,
dâ  unser  zweier  bette  was,
dâ  muget  ir  vinden
schône  beide
gebrochen  bluomen  unde  gras.
Vor  dem  walde  in  einem  tal,
tandaradei,
schône  sanc  diu  nahtegal.

Ich  kam  gegangen
zuo  der  ouwe,
dô  was  mîn  friedel  komen  ê.
Dâ  wart  ich  enpfangen,
hêre  frouwe,
daz  ich  bin  sælic  iemer  mê.
Kuster  mich?  Wol  tûsentstunt:
tandaradei,
seht,  wie  rôt  mir  ist  der  munt.

Dô  het  er  gemachet
alsô  rîche
von  bluomen  eine  bettestat.
Des  wirt  noch  gelachet
inneclîche,
kumt  iemen  an  daz  selbe  pfat.
Bî  den  rôsen  er  wol  mac,
tandaradei,
merken,  wâ  mirz  houbet  lac.

Daz  er  bî  mir  læge,
wessez  iemen
(nû  enwelle  got!),  sô  schamt  ich  mich.
Wes  er  mit  mir  pflæge,
niemer  niemen
bevinde  daz,  wan  er  und  ich,
und  ein  kleinez  vogellîn  -
tandaradei,
daz  mac  wol  getriuwe  sîn.


Íîâ³ òâîðè