Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 16
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Hugo von Hofmannsthal

Ïðî÷èòàíèé : 106


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Den Pessimisten

Solang  uns  Liebe  lockt  mit  Lust  und  Plagen,
Solang  Begeist´rung  wechselt  und  Verzagen,
Solange  wird  auf  Erden  nicht  die  Zeit,
Die  schreckliche,  die  dichterlose  tagen:
Solang  in  tausend  Formen  Schönheit  blüht,
Schlägt  auch  ein  Herz,  zu  singen  und  zu  sagen,
Solang  das  Leid,  das  ew´ge  uns  umflicht,
Solang  werden  wir´s  in  Tönen  klagen,
Und  es  erlischt  erst  dann  der  letzte  Traum,
Wenn  er  das  letzte  Herz  zu  Gott  getragen!


Íîâ³ òâîðè