Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Władysław Bełza

Ïðî÷èòàíèé : 144


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Co książka mówi?

„Posłuchaj  Zbyszku,  co  książka  gada?  
Są  w  niej  tam  rzeczy  nielada!"  
Tak  siwy  dziaduś  mówił  do  wnuka,  
I  w  las  nie  poszła  nauka.  
Zbysio  książeczkę  przyłożył  do  ucha,  
I  słucha!  
Lecz  choć  na  wszystkie  strony  ją  obraca,  
Kartkę  po  kartce  przekłada,  
Daremna  praca,  
Książka  nic  sama  nie  gada!  
„Dziadziu!  czy  to  się  godzi  tak  żartować  ze  mnie?  
Męczę  się,  pocę  daremnie,  
Przyciskam  książkę  rękoma  obiema,  
A  ona  milczy  jak  niema!"  
„Oj!  maleńki  psotniku,  wszyscyście  jednacy,  
Sądzicie,  że  do  celu  można  dojść  bez  pracy,

Że  dosyć  mieć  pragnienie  i  chętkę  przykładną,  
A  pieczone  gołąbki  same  do  ust  wpadną!  
Przeczytaj,  to  się  wtedy  przekonasz  na  oczy,  
Że  niema  milszej  rozmowy  
Nad  tę,  którą  z  książkami  duch  człowieka  toczy,  
Nad  rady  książki-niemowy".  

Dziateczki!  czyż  i  z  wami  nie  jest  tak  z  początku?  
Książka  nudna,  wołacie,  Bóg  wie  co  w  niej  świta,  
A  nim  ją  które  z  dzieci  w  połowie  przeczyta,  
Już  książka  wala  się  w  kątku!



Íîâ³ òâîðè