Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Ferdinand von Saar

Ïðî÷èòàíèé : 140


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Bekenntniß

Daß  du  das  Leben  nicht  als  Kampf  genommen,
Nur  als  der  Kräfte  holdes  Wechselspiel;
Daß  du,  in  heil'gen  Gluthen  still  entglommen,
Nur  sanften  Fluges  wolltest  an  das  Ziel;

Daß  du,  nach  Hohem  strebend,  dich  verblutet
An  kleinen  Sorgen,  die  du  nie  bezwangst,
Und  so,  im  Innersten  von  Licht  durchfluthet,
Mit  dunklen  Mächten  stets  vergebens  rangst;

Daß  du  selbst  Jenen,  die  dich  da  entweihen,
In  Güte  dich  geopfert  und  Geduld  –
Daß  du  nicht  hassen  konntest,  nur  verzeihen:
Das  war  dein  Schicksal,  Herz  –  und  deine  Schuld!


Íîâ³ òâîðè