Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Else Lasker-Schuler

Ïðî÷èòàíèé : 127


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

"Orgie"

Der  Abend  küsste  geheimnisvoll  
Die  knospenden  Oleander.  
Wir  spielten  und  bauten  Tempel  Apoll  

Und  taumelten  sehnsuchtsvoll  
Ineinander.  
Und  der  Nachthimmel  goss  seinen  schwarzen  Duft  
In  die  schwellenden  Wellen  der  brütenden  Luft,  
Und  Jahrhunderte  sanken  
Und  reckten  sich  
Und  reihten  sich  wieder  golden  empor  
Zu  sternenverschmiedeten  Ranken.  
Wir  spielten  mit  dem  glücklichsten  Glück,  
Mit  den  Früchten  des  Paradiesmai,  
Und  im  wilden  Gold  Deines  wirren  Haars  
Sang  meine  tiefe  Sehnsucht  
Geschrei,  
Wie  ein  schwarzer  Urwaldvogel.  
Und  junge  Himmel  fielen  herab,  
Unersehnbare,  wildsüsse  Düfte;  
Wir  rissen  uns  die  Hüllen  ab  
Und  schrieen!  
Berauscht  vom  Most  der  Lüfte.  
Ich  knüpfte  mich  an  Dein  Leben  an,  
Bis  dass  es  ganz  in  ihm  zerrann,  
Und  immer  wieder  Gestalt  nahm  
Und  immer  wieder  zerrann.  
Und  unsere  Liebe  jauchzte  Gesang,  
Zwei  wilde  Symphonieen!  


Íîâ³ òâîðè