Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Kazimierz Wierzyński

Ïðî÷èòàíèé : 113


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Kłótnia z księżtcem

To  jest  ostatni  wiersz,  
Więcej  ich  już  nie  będzie,  
Niech  sobie  teraz  księżyc  sam
Przy  złotym  talerzu  zasiędzie.  

Podajcie  mu  kielich  wina
I  kordiał  nocy  przespanej  na  sianie,  
Niech  sobie  sam  przypomina
Ciemne  usta  i  ciemne  kochanie.  

Podajcie  mu  jak  na  stypie
Obficie  trunków  i  jadła,  
Niech  go  pijacka  mgła  zasypie
Jak  kiedyś  mnie  napadła.

Niech  śni  na  wydmuchu  wysokim,  
jak  na  tureckiej  wieży,  
Że  ogarnia  świat  gołym  okiem
I  że  świat  do  niego  należy.  

Ja  mam  już  tego  dość,
Mnie  wystarczy  w  pokoju  luneta,  
Niech  teraz  księżyc  pokaże  sam
Jaki  z  niego  poeta.



Íîâ³ òâîðè