Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Stanisław Grochowiak

Ïðî÷èòàíèé : 110


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Kroki

Nad  sklepieniem  mej  celi
idą  ludzie,  weseli,
do  domów,  rodzin,  matek.

Niosą  serca  wzruszone,
oczy  szczęściem  zamglone,
będę  łamać  opłatek.

A  ja  tutaj  sam  jeden
opłakuję  swą  biedę
głodu  i  samotności.

Uchwycę  kawał  ściany,
przełamię  płat  ceglany,
mój  opłatek  wolności.



Íîâ³ òâîðè