Brzemienna w obłęd pragnień schodzi noc gorąca,
Purpurowe opaski rzucając na skronie,
Rażone krwawą strzałą - ciało moje płonie,
I rozszalałe struny żądzy swej potrąca.
Godziny jako kwiaty mdleją na mym łonie,
W nadaremnym czekaniu. Jak żagiew płonąca
Nocna zjawa nadchodzi... otom jest pragnąca
Mdleję w głodnej tęsknocie... i wyciągam dłonie....
Nocy! Pragnieniem poisz! Udręką bez granic!
Przepychem jasnowidzeń i pustką i głuszą,
Och! Goreję samotna... nie dręcz mnie katuszą!
Och! Pieszczoty jedynej! Nie oddam jej za nic!
Uścisku stalowego i snu o kochaniu!...
Oddaję ciało moje w niewolnym poddaniu....
127
