Світлішим став, і веселішим, хлів –
Лисуха отелилася. Як свято,
Оцю подію святкувала хата.
Молозива гарячий сніг білів.
Мороз і той змінив на милість гнів.
Спішила хліб у піч садить лопата.
Бичок на світ дививсь дивакувато,
Чи з радості, чи з розпачу ревів.
І довго радість на вустах не гасла.
Чекала кішка Найда молока.
Вечеряли смачнючим сіном ясла.
Цибуля плакала осиротіло.
Турбот оцих толока гомінка
З господарями разом молоділа.
Рыгор Барадулін
Палыновыя санеты: Санет 11
Стаў весялейшы і святлейшы хлеў –
Лысоня ацялілася. Як свята,
Падзею гэту святкавала хата.
Малодзіва гарачы снег бялеў.
Мароз і той змяніў на літасць гнеў.
Спяшала хлеб у печ садзіць лапата.
Бычок на свет глядзеў дзівакавата,
Ці з радасці, ці з роспачы мычэў.
І доўга ўсмешкі ўсцешныя не гаслі.
Чакала кошка Найда малака.
Вячэралі смачнейшым сенам яслі.
Цыбуля плакала асірацела.
Турботаў гаманкая талака
З гаспадарамі разам маладзела.
